Σήμερα η πλατεία Εμπορίου αποτελεί ένα κατακερματισμένο από τη διέλευση κάθετων δρόμων σύμπλεγμα αστικών κενών, το οποίο διαπερνά ένας διαμπερής κεντρικός άξονας κίνησης τροχοφόρων οχημάτων. Ο σχεδιασμός των πλατωμάτων στρέφεται προς το δρόμο και την κίνηση των τροχοφόρων, και όχι προς τους πεζοδρόμους και τα καταστήματα, εντείνοντας την αμηχανία και την αίσθηση κενού, ενώ η όχληση από τους οδικούς άξονες αναιρεί κάθε προοπτική ανάδειξης του χώρου σε τόπο συγκέντρωσης, αναψυχής, επικοινωνίας και δημόσιας επαφής.

Η πρόταση εντάσσεται σε μια γενικότερη στρατηγική μικροκλιματικής βελτίωσης και ενοποίησης των ανοικτών χώρων του κέντρου της πόλης. Η ανάπτυξη της πόλης από βορρά προς νότο (βόρεια ακρόπολη και βυζαντινή περιτειχισμένη πόλη), καθόρισαν το χαρακτήρα της πλατείας Εμπορίου ως όριο - κατώφλι της πόλης από το νότο. Αυτή η ιστορική ποιότητα στην πρόταση μετασχηματίζεται με τη δημιουργία ενός φίλτρου υψηλού πρασίνου σε όλη τη νότια πλευρά της πλατείας, το οποίο σηματοδοτεί την είσοδο στο κέντρο.

Λαμβάνοντας την πλατεία Ελευθερίας ως τον πυρήνα των δημόσιων χώρων, το πλέγμα εκτείνεται νότια και δυτικά μέχρι τη Νομαρχία και την εκεί πλατεία, ανατολικά και βόρεια μέχρι την πλατεία Δημοκρατίας (ΙΚΑ), δημιουργώντας ένα τόξο ανεμπόδιστης κίνησης πεζών, στην οποία κατώφλι - είσοδος από το νότο αποτελεί η πλατεία Εμπορίου. Σε αυτό μεγάλη σημασία θα λάβει και ο νεοαναγειρόμενος υπόγειος χώρος στάθμευσης, ο οποίος οφείλει να έχει κοινωνικό χαρακτήρα ώστε να αποσυμφορήσει το κέντρο από την παρουσία αυτοκινήτων.

Στοιχεία πάνω στα οποία αρθρώνεται ο σχεδιασμός, είναι η ιστορική παρουσία του υδάτινου στοιχείου (Χαμάμ, Κλουποτίτσα) στη δυτική πλευρά της πλατείας, καθώς επίσης και η χρωματική πολλαπλότητα, η γραμμική ανάπτυξη και ο εφήμερος χαρακτήρας που διέθετε στην ανατολική πλευρά ο τόπος διεξαγωγής του εβδομαδιαίου παζαριού. Αντίστοιχα τα δύο αυτά στοιχεία μετασχηματίζονται φορμαλιστικά και ποιοτικά σε δευτερογενή επίπεδα αισθητηριακής πρόσληψης, μια υδάτινη πολυλειτουργική πλατφόρμα και γραμμικοί αστικοί κήποι εποχιακά μεταβαλλόμενης βλάστησης.

Οι φυτεύσεις, εκτός από τη βιοκλιματική τους σημασία αποτελούν βασικά συνθετικά στοιχεία διαμόρφωσης του αστικού πεδίου, παρέχουν ερεθίσματα στις αισθήσεις και χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν τον πολυποίκιλο και μεταβλητό χαρακτήρα της πλατείας. Τα καθιστικά αποτελούν ενσωματωμένο μέρος της διαμόρφωσης, διατρέχουν όλη την επιφάνεια της πλατείας, βρίσκονται ενταγμένα στις παρειές του θεματικού κήπου, σε σκιαζόμενες από δέντρα περιοχές, δημιουργώντας μια περιμετρική ζώνη στάσης και αναψυχής σε άμεση σχέση με τη φύτευση.