Δήμος Σερρών - Καραμανλής Κωνσταντίνος

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, γιος του δάσκαλου Γεωργίου Καραμανλή (1880 -1932) και της Φωτεινής Δόλογλου (1888 -1940), γεννήθηκε στα 1907 στο χωριό Πρώτη Σερρών (παλιά ονομασία Κιούπκιόϊ).

Στα 1918, ο πατέρας του συνελήφθη από τους Βουλγάρους και κρατήθηκε αιχμάλωτος. Στα 1919 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στο διτάξιο γυμνάσιο της Ν. Ζίχνης και στα 1920 πηγαίνει στο κανονικό γυμνάσιο στα Σέρρας. Στα 1923 κατεβαίνει στην Αθήνα για να τελειώσει εκεί το γυμνάσιο και γράφεται στο ιδιωτικό οικοτροφείο "Λύκειο Μεγαρέως" για να συνεχίσει στο 8ο της Κυψέλης, απ' όπου παίρνει το απολυτήριό του. Στα 1925 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μπαίνει στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και στα 1929 θα πάρει το πτυχίο του με άριστα! Δύο χρόνια πιο μπροστά (1927) είχε πάρει αναβολή από το στράτευμα και στη διάρκεια των δύο επομένων (1928 - 29) δούλεψε σαν ασφαλιστικός πράκτορας. Στα 1930, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατατάσσεται στο 19ο Σύνταγμα πεζικού στα Σέρρας, απ' όπου και ύστερα από θητεία τεσσάρων μηνών απολύεται σαν προστάτης με "άριστη διαγωγή" και ανοίγει δικηγορικό γραφείο στα Σέρρας.

Στα 1932, ζητάει από τον πατέρα του να πολιτευθεί: "Θα ήθελα να αφιερωθώ στους ανθρώπους του λαού μου, γι' αυτούς και δια μέσου αυτών θα ήθελα να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό", φέρεται να δηλώνει στις αντιρρήσεις του πατέρα του που με τίποτα δε θέλει να μπει το "χτικιό" της πολιτικής μέσα στην οικογένειά του. Την ίδια χρονιά (1932) ο Γεώργιος Καραμανλής πεθαίνει από τύφο.

Ύστερα από το "Kίνημα του '35" (στη διάρκεια του οποίου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συλλαμβάνεται για δύο εβδομάδες μαζί με άλλα στελέχη του Λαϊκού κόμματος από τους κινηματίες), θα πάρει μέρος στις εκλογές του Ιουνίου και θα εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών. Τον Ιανουάριο του 1936 στην Ελλάδα ξαναγίνονται εκλογές και o Καραμανλής έρχεται πρώτος σε ψήφους. H Δικτατορία της 4ης Αυγούστου διακόπτει την εξέλιξη της πολιτικής καριέρας του νεαρού βουλευτή ενώ την ίδια χρονιά πεθαίνει και η μητέρα του Φωτεινή.

Στις 23.3.41, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στον δικηγορικό σύλλογο της Αθήνας και γίνεται μέλος μιας ομάδας από γνωστούς επιστήμονες (Κ. Τσάτσος, Ξ.. Ζολώτας, Αγγ. Αγγελόπουλος, Γρ. Κασιμάτης). Τον Ιούλιο του 1944 και ύστερα από περιπετειώδες ταξίδι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φθάνει στην Αλεξάνδρεια, απ' όπου σε λίγες μέρες ξαναγυρίζει στην ελεύθερη πλέον Αθήνα.

Στα 1946 γίνονται οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές και ο Κ. Καραμανλής σαρώνει στην κυριολεξία και βγαίνει πρώτος βουλευτής στα Σέρρας. Στη συνέχεια γίνεται μέλος μιας διακομματικής επιτροπής στην Αμερική υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο, ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο Παναγής Τσαλδάρης θα τον χρήσει υπουργό εργασίας σε ηλικία 39 χρόνων. Ανάμεσα στα χρόνια 1948 - 1950 θα διατελέσει άλλες δύο φορές υπουργός, τη μία μεταφορών και την άλλη Προνοίας και στα 1950 υπουργός της Εθνικής Άμυνας. Στα 1951 προσχωρεί στο κόμμα του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και στα 1952 παντρεύεται την ανεψιά του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, την Αμαλία. Στα χρόνια 1950 - 1952 ο Κ. Καραμανλής γίνεται υπουργός Δημοσίων έργων και για ένα μικρό διάστημα υπουργός Μεταφορών.

Στα 1955 και ύστερα από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γίνεται πρωθυπουργός σε ηλικία 48 χρόνων και την επόμενη χρονιά ιδρύει δικό του κόμμα, την ΕΡΕ, κάνει εκλογές και παρά το γεγονός ότι το ποσοστό του κόμματός του είναι 47,38% και της «Δημοκρατικής Ένωσης» 48,15%, η ΕΡΕ κερδίζει 165 έδρες και σχηματίζει κυβέρνηση! Την επόμενη χρονιά στην Ελλάδα ξαναγίνονται εκλογές, που αυτή τη φορά τις κερδίζει η ΕΡΕ με ποσοστό 41,11% και 171 έδρες.

1961: Η ΕΡΕ σχηματίζει και πάλι κυβέρνηση με ποσοστό 50,8% (176 έδρες).Το καλοκαίρι του 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτείται και στις εκλογές του φθινοπώρου (3 Νοεμβρίου) η ΕΡΕ χάνει από την Ε.Κ. Στην συνέχεια θα εγκαταλείψει την Ελλάδα και θα πάει στο Παρίσι όπου τον βρίσκει η Δικτατορία της 21ης Απριλίου. Και φυσικά τον βρίσκει αντίθετο!

Με την πτώση της Χούντας η "Λύση Καραμανλή" προσφέρεται σαν η πλέον ιδανική για την τότε πολιτική κατάσταση της χώρας. Δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 24ης Ιουλίου 1974 θα φθάσει στην Αθήνα και θα γίνει δεκτός με ένα πραγματικά φρενιασμένο παραλήρημα. Από εχθρούς και φίλους αναγνωρίζεται σαν ένας «άλλος» Καραμανλής, που νομιμοποιεί το Κ.Κ.Ε., οργανώνει την επαναλειτουργία των κομμάτων και προετοιμάζει τις εκλογές. Μερικούς μήνες αργότερα (30.9.74) ιδρύει τη «Νέα Δημοκρατία» και στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς κερδίζει μια πρωτοφανή πλειοψηφία (54,37%) και εκλέγει 219 βουλευτές. Αυτή η "ανώδυνη μετάβαση από τη δικτατορία στη Δημοκρατία" χαρακτηρίζεται (σύμφωνα και με τους βιογράφους του) διεθνώς "ως θαύμα".

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα συνεχίσει να κυβερνά την Ελλάδα μέχρι τις 5 Μαΐου 1980, οπότε εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο ύπατο αυτό αξίωμα έμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1985, οπότε και παραιτήθηκε για να ξαναεκλεγεί στις 4 Μαΐου 1990, για να αποτελέσει τελικά ένα πραγματικό φαινόμενο της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας, αφού συνολικά χρημάτισε 15 χρόνια πρωθυπουργός και εκλέχτηκε δύο φορές πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Διεθνείς αναγνωρίσεις

Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά καιρούς απονεμήθηκαν τα βραβεία Καρλομάγνου και Σούμαν, το χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και το ανώτατο μετάλλιο της Σορβόννης και των Πανεπιστημίων των Παρισίων.

Είπαν γι' αυτόν

Οικοδόμησε μια σύγχρονη και προοδευτική δημοκρατία και εξόπλισε την ελληνική πολιτεία με νέους ευρωπαϊκούς θεσμούς, που έλαβαν συνταγματική κατοχύρωση.

Το Σύνταγμα του 1975 θεωρείται ένα από τα πιο συγχρονισμένα των χωρών της Ευρώπης.

Νομιμοποίησε το ΚΚΕ, που ευρίσκετο εκτός νόμου 40 περίπου χρόνια.

Έλυσε επίσης, ένα εξίσου σοβαρό ελληνικό πρόβλημα, το γλωσσικό, με την καθιέρωση της δημοτικής, σαν επίσημης γλώσσας του κράτους.